Deborah Logan (Jill Larson) bevindt zich in het eerste stadium van alzheimer en omdat haar dochter Sarah (Anne Ramsay) bij haar in de buurt wil blijven om haar te verzorgen, zit ze dringend om wat extra geld verlegen. Daarom verlenen moeder en dochter hun medewerking aan studenten Mia en Gavin en hun cameraman Luis die Deborah's ziekte als studieobject hebben geselecteerd. In eerste instantie ligt alles wat wordt vastgelegd in de lijn der verwachtingen. Deborah is soms helder, soms warrig en soms ook agressief. Dat past allemaal in het beeld van haar ziekte, maar dan ineens gaat ze razendsnel achteruit en vertoont Deborah gedrag dat zelfs door haar arts niet verklaard kan worden. Gedrag dat bij vlagen zelfs fysiek onmogelijk kan worden geacht...

De Blair Witch/Paranormal-manier van filmen is ook hier weer goed op zijn plaats en het geeft je als kijker het gevoel naar een documentaire te kijken. Dat is precies wat de makers voor ogen hadden, want het zorgt ervoor dat je nauwer betrokken bent bij wat je ziet. De aandoening van Deborah Logan is in eerste instantie zuiver medisch, maar daar blijft het niet bij en dat zorgt voor een lekkere enge film.